⁦📌⁩⁦خاطره یکی از دوستان به زبان خودش

💬 خاطره رفتنم به شیراز:

۵ سال پیش خواستم برم شیراز ... کار داشتم
رفتم ترمینال و سوار اتوبوس شدم .

صندلی جلوم زن و  شوهری بودند که یه بچه توپول و شیرین ۳یا ۴ ساله  داشتند.

اتوبوس راه افتاد.
۵ ساعت راه بود.
طی راه ؛ بچه توپول و شیرین که صندلی جلو بود؛
 هی به سمت من نگاه میکرد و میخندید.
چند بار باهاش دالی بازی کردم و بچه کلی خندید...

دست بچه یه کاکائو بود که نمیخوردش .

تو دالی بازی ؛
یهو یه گاز از کاکائو بچه زدم .
بچه  کمی خندید...
کمی بعد مادر بچه با خوشحالی به شوهرش گفت:
 ببین ؛ بالاخره کاکائو را خورد.

دیدم پدر و مادرش خوشحالند؛ گفتم بذار بیشتر خوشحال بشن.

خلاصه ۳ تا کاکائو را کم‌کم از دست بچه؛ یواشکی گاز زدم و بچه هم میخندید.

مدتی بعد خسته شدم.
چشمم را بستم و به صندلی تکیه دادم ، که یهویی واییییی..
مُردم از دل پیچه.....
دل و روده‌ام اومد تو دهنم...
سرگیجه داشتم...
داشتم میترکیدم.

دویدم رفتم جلو و به راننده
 وضعیت اورژانسی
 خودم را گفتم.
راننده با غرغر تو یه  کافه وایساد.
عین سوپرمن پریدم و رفتم دستشویی و رفع حاجت کردم.

برگشتم و از راننده تشکر کردم و نشستم روی صندلی.

اتوبوس راه افتاد.
هنوز ۱۰ دقیقه نگذشته بود که دل‌درد شروع شد.
طوری شده بود که 
صندلی جلوی خودم را گاز میگرفتم .
از درد میخواستم داد بزنم‌.
چه دل پیچه وحشتناکی...
تموم بدنم را میکشیدند...
مُردم خدا....

دویدم پیش راننده و با عجز و التماس وضعیتم را گفتم.
.

راننده اومد اعتراض کنه؛
با صدای عجیبی که ازم درشد، راننده زد بغل جاده و گفت: 
بدو داداش....

پریدم بیرون و دقایقی بعد برگشتم به اتوبوس...
تشکر کردم...

از درد داشتم میمردم.
دهنم خشک بود و چشام سیاهی میرفت.

رفتم روی صندلی نشستم.
گفتم چرا اینجوری شدم.
غذای فاسد که نخورده بودم.

دیدم دست بچه باز کاکائو هست.
از پدر بچه پرسیدم : 
بچتون کاکائو خیلی میخوره؟
پدرش گفت: نه ؛
 کاکائو براش بده.
اومدم بپرسم 
پس چرا کاکائو بهش میدی؟
که مادرش گفت: 
حقیقت بچمون یبوست داره.
روی کاکائو مسهل مالیدم تا شاید افاقه کنه؛ 
تا حالام دو یا ۳ تا هم خورده ؛ ولی بی فایده بوده.

من بدبخت خواستم 
ادامه بدم که یهو درد مجددا اومد.
میخواستم داد بزنم و کف اتوبوس غلط بزنم.
رفتم پیش راننده؛
 راننده با خشونت گفت : خجالت بکش ؛ وسط بیابونه؛ ماشین که شخصی نیست. 
برو بشین.

مونده بودم بین درد و خجالت....
یه فکری کردم....
برگشتم پیش پدر و مادر بچه و گفتم : منم یُبْسْ هستم .
میشه به من هم کاکائو بدید...

۳ تا کاکائو مسهلی گرفتم و رفتم پیش راننده عصبی و با ترس و خنده گفتم: 

عزیز چرا داد میزنی ؛ نوکرتم؛ فداتم ؛ دنیا ارزش نداره؛ شما ناراحت نشو؛ جون همه‌ی ما دست شماست.
معذرت میخوام.
بیا و دهنت را شیرین کن‌...

راننده هم که سیبیل کلفت و لوطی بود؛ گفت : 
ایول ؛  دمت گرم ؛ بامرامی ؛ آخر مردای عالمی

خلاصه ؛  ۳ تا کاکائو را کردم تو دهنش و رفتم سر جام نشستم و از درد عین مار به خودم پیچیدم.

۱۰ دقیقه نشده بود که راننده صدام کرد و گفت: 
داداش ؛ جون  بچه‌ت چی به خورد من دادی؟؟ ترکیدم...

داستان کاکائو و بچه را براش گفتم.
راننده زد بغل جاده و گفت بریم پایین.

خلاصه تا شیراز هر ۱۰دقیقه میزد کنار و میگفت:
بزن بریم رفیق...

مسافرها هم  اعتراض که میکردند؛ راننده میگفت:
 پلیس راه گفته که یه گروه تروریست و  نامرد؛  تو جاده میخ ریختند؛ 

تندتند باید لاستیکها را کنترل کنم که نریم ته دره...
مردم از همه‌جا بی‌خبر، هم ساکت بودند و دعا به جون راننده میکردند.

اینو گفتم که بدونید برای انجام هر کاری؛ 
مسؤولش باید *همدرد* باشه؛ 
تا حس کنه طرف چی میکشه!؟
🤔

 مسؤولین ما باید مردمی باشند تا درد مردم را بفهمند

درآستانه انتخابات است خوب انتخاب کنیم که بعد التماسشون نکنیم 🤔😊

کمی انصاف فقط کمی انصاف داشته باشیم

 

انصاف یعنی هرانچه برای خود میپسندیم برای دیگران نیز بپسندیم وهرانچه برای خود نمی‌پسندم برای دیگران نیز نپسندیم.

انصاف یعنی اگر درکارکسی قضاوت می کنیم خود راجای فردی بگذاریم که آن کار را انجام داده.

ما در این فاجعه ی اسفناک، دو طرف داریم؛

1. فردی که موشک را پرتاب کرده

2. خانواده هایی که عزیز از دست داده اند، پدر و مادری که فرزندشان را از دست دادند و...

واقعاً چه بد مصیبتی است واقعا چه بد داغی است.

اگر جای خانواده ی شهدا بودیم چه کار می کردیم؟

داغ سخن آنهایی که می گویند:( اشتباهی صورت نگرفته و هواپیما باید زده می شد)«۱» با دل ما چه می کرد؟

جدا از خانواده شهدا، مردم مهربان ما، مردمی که در سختی های بزرگ نشان دادند که فقط در ترافیک پشت هم نیستند نیز در این حادثه داغدارند.

اماچه کنیم؟ فاجعه ای بس بزرگ رخ داده است.

این تازه یک طرف قضیه بود؛ طرف دیگری هم داریم.

ماباید خودرا جای آن فردی که موشک را پرتاب کرد بگذاریم.

فکر کنید، کمی فکر، فقط ده ثانیه وقت داریم.

10،9،8...

 

در رادار شکل پرنده ای نقش بسته است. ارتفاعش کم می شود. به سمت پادگان رو به حرکت است.

_الو مرکز؟ یک موشک کروز روی رادار می بینم. تکلیف؟

 7،6،5...

_خششششش

4،3...

_الو. تورو خدا یکی جواب بده.

_خششششش

در این لحظه واقعا چه می توان کرد؟ ما بودیم آیا پرتاب نمی کردیم؟ 

 شخصی در این شرایط بود و دست لرزانش را به طرف شاسی برد و به فکر تیتر روزنامه ی فردا بود "نجات شهر از کروز های مهاجم" یا ...

 

ولی اشتباه بود،  کروزی در کار نبود.

اماپس آن خبر چه بود؟«۲»

پ.ن۱: موشک باید زده میشد اما چرا رئیس شورای امنیت ملی«رئیس جمهور» دستور لغو پروازهای مسافرتی را صادر نکرد؟؟؟

پ.ن۲: آن اعلام های مشکوک و نظر دادن سریع ترامپ در ساعات اولیه ی این فاجعه و پخش شدن آن توسط شبکه های BBC و CNN و... را نباید فراموش کنیم.

 

 ایرانم تسلیت

 

 

نویسنده: مجهول...؟؟؟!!!